11 grudnia 2013 roku
Drogi Tomie,
przepraszam, że nie jestem w
stanie powiedzieć Ci tego prosto w oczy. Nie potrafię już dłużej z Tobą być.
Chciałam być kimś, kto będzie częścią Twojego życia, a nie jego ozdobą. Wiem,
kim jesteś i jaka odpowiedzialność ciąży nad Tobą. Ale nie umiem znieść Twojej
nieobecności od tak długiego czasu.
Ostatni raz widziałam Twoją twarz
w sierpniu, gdy zdecydowaliśmy się z Billem na wylot do Niemiec. Ciężko mi, gdy
nie mogę budzić się przy Tobie, bo łóżko wciąż jest puste. Rozumiem, że fani są
dla Ciebie niesamowicie ważni, ale ja też potrzebowałam Twojej uwagi. Twojej
obecności. Twojego ciała. Nic nie mogłam na to poradzić, bo nie było czasu
nawet na krótką rozmowę, a telefon ciągle był we władaniu Billa, bo nie chciałeś,
by ktokolwiek Ci przeszkadzał.
Nie mam żalu za takie
traktowanie, bo zawdzięczam Ci niesamowite cztery lata ekscytującego życia.
Życzę Ci jak najlepiej. I w życiu, i w zespole. Mam ogromną nadzieję, że
ułożysz sobie przyszłość według własnego upodobania. Że znajdziesz kogoś, kto
będzie w stanie biec z Tobą w tym szaleńczym tempie, skoro ja odpadłam w
przedbiegach. Tylko miłością, i w pojedynkę nie zdołałam uratować naszego
związku.
Nie szukaj mnie,
Ria.
PS zostawiłam część swoich
rzeczy. Nie potrzebuję ich, więc możesz je oddać potrzebującym, lub po prostu
spalić.
Skończywszy
czytać ostatnie słowa na kartce wyrwanej z kalendarza, upuścił bezwiednie
papierosa. Żar uderzył w miękką wykładzinę w sypialni, wypalając dziurę.
Tak
samo, jak Ona swoim odejściem spaliła całe Jego serce i nie czuł nic, poza
palącymi kroplami, które wzbierały się pod powiekami.
Jeśli jest ktoś, kto bardzo chciałby wiedzieć coś więcej, poza nowymi rozdziałami, które pojawiają się w grupie FFTH, zapraszam na moją STRONĘ :)
